Op voorstel van de minister van Jeugd keurde de Vlaamse Regering op 18 mei 2018 het ontwerpbesluit over het jeugd- en kinderrechtenbeleid principieel goed. Dit besluit moet onder andere het Jeugd- en Kinderrechtenbeleidsplan (JKP) slagkrachtiger en actiegerichter maken.
De 2 belangrijkste wijzigingen zijn:
-
De keuze voor een beperkt aantal prioritaire acties: Het vorige JKP was een (te) ambitieuze poging om alle mogelijke beleidsthema’s en tendenzen te vatten in een kinderrechtenkader, waardoor veel doelstellingen onrealistisch waren en buiten de mogelijkheden van de coördinerend minister vielen. Het nieuwe JKP zal focussen op 5 prioritaire doelstellingen.
-
Een meer resultaatsgerichte aanpak: Het vorige JKP mikte op grootse doelstellingen maar kon deze niet altijd koppelen aan engagementen en budgetten. Het nieuwe JKP verbindt elke doelstelling aan een projectplan met een stuurgroep, resultaatsindicatoren, acties en budgetten.
Timing:
-
December 2019: keuze prioriteiten
-
Januari – april 2020: voorbereiding actieplan
-
Juli 2020: overhandiging JKP2 aan het Vlaams Parlement
Kritische bedenkingen van de Kinderrechtencoalitie:
Participatie op papier versus participatie in praktijk
We schreven het reeds in ons eerste advies over het Overheidsrapport voor het VN Kinderrechtencomité: ons land is kampioen in actieplannen. Vlaamse actieplannen, federale actieplannen, sectorspecifieke en integrale actieplannen… Tel daarbij de SDG’s, Pact 2020, visie 2050, Europe 2020 en nog enkele internationale constructies en we komen aan heel veel werk- en schrijftijd om al deze intenties op papier te krijgen.
De Kinderrechtencoalitie Vlaanderen engageert zich als bevoorrechte partner uiteraard om zo veel mogelijk signalen en input door te geven, maar merkt ook op dat deze theoretische rapportageprocessen soms veraf staan van het dagelijkse engagement van onze lidorganisaties voor maatschappelijke verandering in de praktijk. We roepen de minister dan ook op om extra aandacht te besteden aan signalen uit de praktijk, memoranda van middenveldorganisaties, vrijwilligers en kinderen zelf.
Ten tweede blijft de vraag of de Minister van Jeugd voldoende slagkracht krijgt als coördinerend minister van Kinderrechten. De Kinderrechtencoalitie is al langer vraag naar een coördinerend minister Kinderrechten op federaal niveau.